عَتّاب بنِ أَسید

 عتّاب . [ ع َت تا ]
 (اِخ)
 ابن اسید بن ابی العیص بن امیة.
 از والیان اموی
 و از قریش
 و از مردم مکه و صحابه است .
 وی مردی شجاع ، عاقل و از اشراف عرب بود.
 رسول (ص) در عام الفتح او را بر مکه گماشت
 و ابوبکر نیز او را ابقاء کرد
 و تا به سال ١٣ ه.ق که درگذشت بدان شغل بماند.
 بعض مورّخان گویند
 وی تا اواخر خلافت عمر در ولایت مکه باقی بود
 و بنابر این وفاتش در اوائل سال ٢٣ بوده است .
 (از الأعلام زِرِکلي).
 [لغت نامۀ مرحوم علّامه دهخدا]